- dopiąć się
- сов.застегну́ться
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dopiąć się
Смотреть что такое "dopiąć się" в других словарях:
dopiąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dopinać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopinać się – dopiąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zapiąć do końca części ubrania na sobie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie jedz tyle, bo się nie dopniesz. Dopinał się w biegu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopiąć — dk Xc, dopiąćpnę, dopiąćpniesz, dopiąćpnij, dopiąćpiął, dopiąćpięła, dopiąćpięli, dopiąćpięty, dopiąćpiąwszy dopinać ndk I, dopiąćam, dopiąćasz, dopiąćają, dopiąćaj, dopiąćał, dopiąćany 1. «zapiąć coś do końca, dokładnie, całkowicie» Dopiąć… … Słownik języka polskiego
dopiąć swego — {{/stl 13}}{{stl 7}} osiągnąć swój zamiar dzięki uporowi, wbrew trudnościom i sprzeciwom; przeforsować własną wolę : {{/stl 7}}{{stl 10}}W końcu dopięła swego i dostała się na studia medyczne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
postarać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, postarać sięam się, postarać sięa się, postarać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dołożyć starań, by zrobić coś lepiej, sprawniej, szybciej; zwiększyć wysiłek,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
swój — 1. Dobić, dopiąć, przestarz. dokazać swego «osiągnąć zamierzony cel, pokonując trudności»: Moim marzeniem jest zobaczenie Nowej Zelandii i myślę, że uda mi się kiedyś dopiąć swego. Eurost 7/2000. 2. Dostać za swoje «zostać ukaranym, ponieść… … Słownik frazeologiczny
dokazać — dk IX, dokazaćkażę, dokazaćkażesz, dokazaćkaż, dokazaćał dokazywać ndk VIIIa, dokazaćzuję, dokazaćzujesz, dokazaćzuj, dokazaćywał 1. «osiągnąć zamierzony cel; dokonać, dopiąć czegoś» Pragnąć dokazać czegoś. Z trudem czegoś dokazać. ◊ Dokazać cudu … Słownik języka polskiego
żeby — 1. «spójnik (używany także z zakończeniami osobowymi: żebym, żebyś, żebyśmy, żebyście) łączący ze zdaniem nadrzędnym zdanie podrzędne» a) «wyrażające cel tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym; aby» Spotkali się, żeby szczerze porozmawiać. Trzeba… … Słownik języka polskiego
cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… … Słownik języka polskiego
byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… … Słownik języka polskiego
cel — 1. Chybić celu «nie osiągać zamierzonego efektu»: Tym wszakże razem zamierzona złośliwość agenta chybiła celu, Jakuci bowiem życzliwiej spojrzeli na Smugę. A. Szklarski, Wyprawa. 2. Dopiąć, dosięgnąć celu «osiągnąć zamierzony skutek działań,… … Słownik frazeologiczny
